گرچه وصف زندگي وهنر و آثاروخدمات استاد ابوالحسن صبا دراين مختصرنمي گنجد اما مايلم به عنوان يك هنردوست كه براي هنرمندش ارزشي والا قايل است به قدر بضاعت از كسي ياد كنم كه برجسته ترين چهره موسيقي ايران در هفتاد سال گذشته و يكي از ستون هاي ثابت و استوار بناي موسيقي ايران شناخته مي‌شود و عده‌اي او را پدر موسيقي ايراني لقب داده اند.

 ابولحسن صبا(۱۲۸۱-۲۹/۹/۱۳۳۹) در خانواده اي با فرهنگ متولد شد. مقدمات موسيقي را از پدرش فرا گرفت و نزد ميرزا عبدالله حسين خان اسماعيل زاده علي اكبر شاهي حسين هنگ آفرين و درويش خان به نواختن تمام سازهاي موسيقي رديف تسلط پيدا كرد و ويولون و سه تار به عنوان ساز هاي تخصصي خود برگزيد. سپس در مدرسه عالي موسيقي شاگردي علي نقي وزيري را پذيرفت و تكنواز اركستر او شد.

صبا بنيانگذار شيوه صحيح ويولون نوازي درموسيقي ايراني و عامل انتقال ميراث هنري ميرزا عبدالله درسه تارنوازي است. نوازندگي، ضبط صفحه، نواسازي، سرپرستي اركستر، تدريس درهنرستان ودرمنزلش(كه بعدها تبديل به موزه صبا شد)، نگارش مقاله وكتاب و بسياري خدمات ديگرحاصل عمركوتاه اوست. صبا يك عمرخود را وقف موسيقي كرد و از حيث هنروانسانيت وشخصيت والا وخصوصيات اصيل ايراني دراوج تصور بود.

استاد صبا

در کلاس های صبا که بيش از بيست و پنج سال داير بود و تا آخرين روز زندگی اش در آنجا تدريس می کرد، نوازندگان بسياری تربيت شدند و در ميان آنان کسانی که به استادی رسيدند کم نيستند. . از شاگردان صبا بايد لطف‌الله مفخم پايان (نوازندگي و تاليف آثار موسيقي)، مهدي خالدي، مهدي مفتاح، محمد‌علي تجويدي، حبيب‌الله ‌بديعي، رحمت‌الله بديعي، امير‌همايون خرم، حسين تهراني، حسن كسايي، داريوش صفوت، فرامرز پايور، غلامحسين بنان و ابراهيم قنبري‌مهر را نام برد. گفته اند که او در تعليم موسيقی دست و دل باز بود و هر چه را که می دانست به هر کس طالبش بود می آموخت. صبا با شاگردانی که پروراند و با متدهايی که نوشت روی نسل های بعد از خود اثر گذاشت و چهار مضراب روی ويولن حتی تا امروز سبک صباست که دنبال می شود. صبا به نقاشی که آن را در هنرستان کمال الملک آموخته بود و به پرورش گل و کارهای تزئينی بسيار علاقه مند بود. او در خانه اش يک کارگاه نجاری داشت که در آن منبت کاری می کرد و سنتور و سه تار می ساخت..

 آثار او مكرر نواخته واجرا وضبط شده اند: سه جلدكتاب «آموزش ويولون‌» اوبه كوشش لطف الله مفتخم پايان، چهارجلد كتاب«آموزش سنتور» ويك جلد«آموزش تاروسه تار» اوبه كوشش محمد بهارلو و فرامرز پايور و داريوش صفوت به چاپ رسيد. يادواره او درتهران به كوشش علي دهباشي و درآمريكا به كوشش بيژن اسدي پور به چاپ رسيده يك جلد مجموعه مقالات اوبه كوشش سيد عليرضا ميرعلي نقي دردست چاپ است.

صبا که صدای اصلی ويولن را به خدمت موسيقی ايران گرفت و تا آخر عمر نوازنده ممتاز و استاد يگانه آن بود و بايد او را شخصيت برجسته ای در موسيقی و هنر ايران در نيمه اول قرن بيستم دانست، در بيست و نهم آذرماه هزار و سيصد و سي و شش، در سن پنجاه و پنج سالگی به بيماری قلبی در تهران درگذشت و با يک تشييع جنازه بزرگ و پر احساس در گورستان ظهيرالدوله به خاک سپرده شد.

خانه صبا پس از مرگش، در هزار و سيصد و پنجاه و سه، توسط دانشکده هنرهای زيبای کشور تبديل به موزه شد و بسياری از نقاشی‌ها و آثار تزئينی و سازهايی که ساخته بود در آن نگاهداری می شود و علاوه بر آثار و يادگارهاي او، مزين به آثار خانم منتخب صبا همسر استاد مي باشد. اين آثار شامل تنديس هاي مومي ملبس به لباسهاي محلي ايران است. اما از موزه صبا در سالیان گذشته آنگونه که شايسته باشد نگاهداری نشد.

موزه صبا

در سالروز درگذشت این هنرمند فقید آثار زير را با صداي ساز استاد صبا آماده کرده ام. اميدوارم كه لذت ببريد.

بت چين - سه تار نوازي استاد صبا

همنوازي سه تار و تنبك - استاد صبا و حسين تهراني