چرخ گردون

استاد علی اصغر شاهزیدی
هفتم مهرماه سال 1327شمسی در اصفهان متولد شد. در سال 1349 شاهزیدی که از طریق رادیو اصفهان، سبک و شیوه تاج را دنبال می کرد، به کلاس درس تاج راه می یابد و تا آخر عمر این استاد بزرگ موسیقی ملی ایران(1360)، از محضرش بهره ها می برد.سبک آوازخوانی شاهزیدی در مکتب اصفهان، همان شیوه زنده یاد تاج است و از مختصات شیوه او، درک صحیح شعر، تلفیق متناسب و دلپذیر شعر با گوشه های آوازی، بیان درست شعر و تلفظ صحیح کلمات است که همه اینها در قالب اصل مهم و انکارناپذیر «مناسب خوانی» شکل میگیرد.
شاهزیدی از سال 1358 در هنرستان موسیقی اصفهان به تربیت هنرجویان رشته آواز پرداخته و از سال 1360 که ستاره درخشان هنر، استاد تاج افول کرد، او همچنان نگاهبان و چراغدار مکتب استاد خویش است.
دوستان در آستانه سالروز تولد این هنرمند گرامی، آثار بسیار زیبایی از ايشان را در ذیل مطالب آورده ام که امیدوارم لذت ببرید.
چرخ گردون با کلام استاد بیژن ترقی و آهنگسازی استاد مرحوم علی تجویدی و تنظیم فریدون شهبازیان که در سال 1369 با همراهی تار استاد جلیل شهناز در دستگاه دشتی اجرا شده است.
می و میخانه مست و می کشان مست
زمین مست و زمان مست، آسمان مست
نسیم از حلقه زلف تو بگذشت
چمن شد مست و باغ و باغبان مست
تا زدم یک جرعه می از چشم مستت
تا گرفتم جام مدهوشی ز دستت
شد زمین مست آسمان مست
بلبلان نغمه خوان مست
باغ مست و باغبان مست
تو زمزمه چنگ و عود منی
نغمه خفته در تار و پود منی
تو باده و جام و سبوی منی
مایه هستی و های و هوی منی
گرچه مست مستم نه می پرستم
به هر دو جهان مست عشق تو هستم
تا من چشم مست تو دیدم
ز ساغر عشقت دو جرعه چشیدم
شد زمین مست آسمان مست
بلبلان نغمه خوان مست
باغ مست و باغبان مست
تصنیف زیبایی از اشعار شاهنامه (آهنگساز استاد تجویدی) با صدای زیبای استاد شاهزیدی در دستگاه همایون دیگر اثری است که برای شما قرار داده ام.(این اثر در هزارمین سالگرد وفات فردوسی تهیه شده است.) امیدوارم که لذت ببرید.
الا اي برآورده چرخ بلند
چه داري به پيري مرا مستمند
چو بودم جوان برترم داشتی
به پيري مرا خوار بگذاشتي
مرا كاش هرگز نپروردي يار
چو پرورده بودي نيازردي يار
نه اميد دنيا نه عقبي به دست
ز هر دو رسيده به جانم شكست
ستاره شب تيره يار من است من آنم که دريا کنار من است
مرا كاش هرگز نپروردي يار
چو پرورده بودي نيازردي يار
نه اميد دنيا نه عقبي به دست
ز هر دو رسيده به جانم شكست
بسی رنج بردم در اين سال سی
عجم زنده کردم بدين پارسی
پی افکندم از نظم کاخی بلند
که از باد و بران نيابد گزند